Madou

*VOD beschikbaar tot woensdag 23:30*

Een verdwenen groep die na 40 jaar scherp blijft. Madou keert nu terug met meer van wat goed was in een actuele context. Aangestoken en getrokken door een volgende generatie. ‘Ronquières’ is het eerste proefstuk.

‘Sommige liedjes moet je niet zingen maar kerven’. Zo sprak wijlen Simon Carmiggelt. Niemand die bij ons mooier kan kerven dan Vera Coomans. Denk aan de weemoed van Marianne Faithfullof het timbre van Beth Gibbons van Portishead solo. Of aan Arno in het Nederlands.

Madou debuteert in 1981 met een straffe single in een productie van Jean-Marie Aerts. ‘Witte nachten’ is van het kaliber ‘My suitor’ (Berntholer), ‘August’ (Pieter-Jan De Smet) of ‘A.G.N.E.S.’ (1000 Ohm). Zuiver Belpopgoud dat nooit ‘de lijstjes’ haalt omdat niemand de naam van de uitvoerders onthoudt.

Vrijwel iedereen is er weer bij. Jan Devos met zowel heropgevist als nieuw tekstmateriaal, Wiet Van de Leest met toetsen, viool en strijkersarrangementen en Vera Coomans met een stem die doorheen de jaren alleen maar aan patina heeft gewonnen.

Maar/en heel belangrijk: Madou is herrezen dank zij de volgende generatie. De motor is Thomas Devos. Zoon van Jan en Vera en muzikaal bekend van rumplestitchkin en Tommigun. Hij bracht vers materiaal aan dat het vuur liet heropflakkeren en maakte nieuwe arrangementen voor oude songs. Hij assisteerde bovendien Peter Van Laerhoven (Woven Hand, Fien Troch) bij de opname en de mix.

Ook Louis Van de Leest, zoon van Wiet, werkt mee. Hij bedacht eerder muziek voor ‘Hotel Impala’ (2007) van Baloji en maakt eclectische beats met MonkeyRobot.

‘Ronquières’ is het eerste proefstuk van de volgende Madou. Er is nog veel meer op komst.

Voor de nieuwe single, klik hier

Je kan Madou nu ook volgen via Facebook & Instagram